Ετσι θα θυμόμαστε όλοι στη Σελιάνα, τον Χρήστο Αλεξίου που “έφυγε” άδικα
Ποτέ δεν ήμουν καλός στους αποχαιρετισμούς. Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις, τα μάτια μου είναι βουρκωμένα, όπως όταν πληροφορήθηκα, ενώ έκανα ραδιοφωνική εκπομπή, ότι ο δικός μας Χρήστος, ο Χρήστος του Re-Green της Σελιάνας, ο Χρήστος Αλεξίου, είπε να πάει μια βόλτα με τη μηχανή του, διαφορετική από εκείνες που συνήθιζε για πάρα πολλά χρόνια και ήταν το χόμπι του.
Ο Χρήστος “έφυγε” για ένα αλλιώτικο, απρόσμενο ταξίδι, γεμίζοντας θλίψη και πόνο όλους όσοι τον γνωρίσαμε, τον αγαπήσαμε και έγινε ένας από εμάς.
Ο Χρήστος που ήταν πάντα με το χαμόγελο, αληθινό, λαμπερό, έξω καρδιά άνθρωπος, φιλόξενος και δοτικός, αφήνει μια μεγάλη παρακαταθήκη: να συνεχιστεί το έργο που ξεκίνησαν με τη Φλέρυ, πριν από 15 χρόνια, όταν είπαν να κατεβάσουν ταχύτητα και να αλλάξουν ρυθμό, ερχόμενοι από την Αθήνα στη Σελιάνα. Το Re-Green που δημιούργησαν, αγοράζοντας μια εγκαταλελειμμένη έκταση, με παλιές κατοικίες, μετατράπηκε σε μια πρότυπη οικοτουριστική μονάδα, με έναν εξαιρετικό ξενώνα, ένα μεγάλο αγρόκτημα, μα κυρίως, γεμάτο με ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου, εθελοντές και επισκέπτες, που χάρισαν ζωή στον τόπο.
Δεν είναι υπερβολή το γεγονός ότι η ΣΕΛΙΑΝΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗΚΕ από το Re-Green. Την έμαθαν στα πέρατα της Οικουμένης κόσμος που όχι δεν γνώριζε που πέφτει το χωριού, ούτε καν η Αχαϊα, η Πελοπόννησος και η Ελλάδα ακόμη. Κατοικήθηκε από ξένους κι Ελληνες, που αγόρασαν ή νοίκιασαν σπίτια και χωράφια. Γίναμε περισσότεροι.
Τα πρωτότυπα, για την Ελλάδα, προγράμματα που εφάρμοσαν, ο ιδιαίτερος, εναλλακτικός τρόπος ζωής που βίωναν και εξακολουθούν να βιώνουν όλοι, τα κτίσματα που έφτιαξαν, όλα φέρουν την σφραγίδα του Χρήστου και της Φλέρυς, που μαζί με τους εθελοντές κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους.
“Χρήστο, θέλω να βάλω φώτα στην Εκκλησία και στο Σχολείο. Μπορείς να βοηθήσεις που ξέρεις από αυτά;”, του είπα μια φορά. “Τζιμ πες μου πότε και πάμε”, ήταν η απάντηση και τα φώτα υπάρχουν επειδή ο Χρήστος έδειξε πώς γίνεται.
“Χρήστο, θέλω να βάλω ταμπέλες στο χωριό και δεν έχω βοήθεια. Αλλοι πάνε για μπάνιο, άλλοι βαριούνται. Εχεις κάποιον εθελοντή να βοηθήσει;” “Τζιμ, σου στέλνω αμέσως”. Και ήρθε ένα παιδί -από τη Νότια Αμερική ήταν- που δεν είχε ξαναέρθει στη Σελιάνα και που ίσως δεν ξανάρθει, και βοήθησε να ανοίξουμε λακκούβες, να ρίξουμε μπετόν, να στερεώσουμε τις πινακίδες. Κι αυτό φέρει τη σφραγίδα του Χρήστου, που έστειλε έναν άνθρωπο ο οποίος είχε έρθει για άλλη δουλειά, αλλά ως εθελοντής προσέφερε με χαρά τις υπηρεσίες του όπου του ζητούσαν.
Θυμάμαι τις ιδέες που είχα και μοιραζόμουν με τον Χρήστο, να μου πει την άποψή του. Πώς να κάνω έργα για τη Σελιάνα, για όλους, να φτιάξουμε ξανά τα ιαματικά λουτρά, το πάρκο για δραστηριότητες και πόσα ακόμα. Και να πίνουμε ένα ποτήρι τσιπουράκι.
Εχω τα όργανα γυμναστικής που μου έδωσε για να κάνουμε ένα μικρό γυμναστήριο σε μια αίθουσα του Σχολείου. Χρήστο θα το κάνουμε, όπως και πολλά, ελπίζω, ακόμα από αυτά που σου έλεγα.
Χρήστο έφυγες άδικα. Εζησες στη φύση, έκανες υγιεινή διατροφή, δούλευες συνεχώς, αλλά “χτυπήθηκες” ύπουλα και δεν άντεξες. Μόλις 54 ετών.
Η Σελιάνα αποχαιρετά τον δικό της Χρήστο, που ενώ δεν ήταν ντόπιος, έγινε πιο ντόπιος κι από τους Σελιανίτες. Δεν αδικώ κανέναν, διότι δεν καταλάβαιναν όλοι τη διαφορετικότητα του Re-Green. Δεν είναι ώρα για άλλες πικρίες. Μένει η μεγάλη πίκρα της απώλειας του Χρήστου Αλεξίου, που, ενώ “έφυγε”, αυτό το χαμόγελο θα μας συντροφεύει πάντα.
Χρήστο θα είσαι πάντα μαζί μας.
Δημήτρης Μπαλής
Υ.Γ. Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεστεί την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου, στις 2 το μεσημέρι, στο Κοιμητήριο Νέας Μάκρης.